Het is alweer ruim een week geleden dat ik gestart ben met werken.Het was een goede vakantie maar ik heb zoveel gedaan en ook letterlijk veel gereisd, dat ik me deze dagen niet geheel fit voel. Maar misschien is het gewoon een verkoudheid, wie zal het zeggen. Het weer is nog steeds niet al te zonnig al belooft men nu echt een paar mooie dagen.Dit jaar heb ik het geluk gehad om samen met ons gezin Ecuador te bezoeken. Een prachtig land met veel verscheidenheid aan natuur maar ook aan mensen. Van het hooggebergte tot de jungle, het strand, de rivieren en vulkanen. We hebben het lekker warm gehad maar vaak ook heel erg koud! Dit jaar heb ik weer op 5000 meter hoogte gestaan én ik ben toch samen met man en kinderen met een moutainbike een vulkaan afgeraced: vanaf 4800 meter hoogte naar 3100 meter binnen een afstand van 35 km. Super gaaf en echt kicken. Maar we hebben ook van dichtbij walvissen bekeken, prachtige vlinders gezien en grote sprinkhanen pluseen enorme kakkerlak uit onze junglelodge verwijderd. Dames en heren ik mag de komende maanden niet meer klagen en dat zal ik dan ook niet doen. Ik moet wel zeggen dat ik jullie allemaal wel een heel klein beetje soms was vergeten, maar dat schijnt te mogen als je vakantie hebt.

Maar nu, in welke "jungle"bevinden we ons nu? Welke afgronden moeten we zien te vermijden, welke prachtige uitzichten moeten we voor ogen gaan krijgen?
De realiteit van het nu, wacht niet tot we klaar zijn met dromen over de zomerweken die achter ons liggen, helaas.

De besprekingen met de gemeenten over de subsidies gaan door. Bezuinigingen zijn onvermijdelijk, maar misschien kunnen we toch wat begrip krijgen bij de gemeenten en de schade enigzins beperken voor ons publiek. De maanden september en oktober geven ons nog ruimte om volop met iedereen in gesprek te gaan. We zullen keuzes moeten maken binnen onze dienstverlening, niet alles kan behouden blijven. Op 19 september tijdens de personeelsbijeenkomst zullen we uitgebreid stil staan bij de keuzes die voor ons liggen, maar ook bij de kansen die zich voordoen. Bibliotheekwerk gaat enorm veranderen, niet alleen bij ons, maar de ontwikkelingen bieden ook toekomst. Daar moeten we met elkaar nog maar eens goed over praten, want ik bemerk in de gesprekken die ik zo met meerderen van jullie voer, dat niet iedereen daar zo van overtuigd is.

Het is ook wel een beetje de periode van het afscheid nemen. Vorige week vrijdag hebben we Annemie Janssens uitgezwaaid die ruim 31 jaar in dienst was bij de bibliotheek. Jos Bode, is ook met pensioen. Zij werkte nog niet heel veel jaar voor deze bibliotheek en ook maar 1 of 2 dagdelen per week, maar was tot op het laatste moment zeer betrokken bij alles wat zich voordeed. En vandaag was er een moeilijk afscheid van de vrijwilligers bibliotheek Heerjansdam. Voor een aantal van hen was het goed, ze wilden al langer stoppen maar hebben zich zo lang als mogelijk ingezet. Maar voor een aantal vrijwilligers is de keuze om niet meer verder gebruik te maken van hun inzet, een pittere pil. Het besluit om in Heerjansdam aan te sluiten bij het Educatiefplein en dan verder te gaan met een professionale kracht, is al vele jaren geleden genomen. De bouw heeft behoorlijk op zich laten wachten en op enig moment hebben we na afstemming besloten, toch al dit schooljaar niet meer met de vrijwilligers verder te gaan zodat men allen tegelijk kon stoppen. Alle emoties kwamen weer even naar boven. Toch heb ik ook van meerdere vrijwilligers gehoord dat ze het jammer vinden maar dat ze de veranderingen ook wel kunnen begrijpen. Jacqueline Parel en Monique Wuurman hebben een fijne dag voor ze georganiseerd, wethouder en Dorpsraad kwam hen bedanken.



(foto's: onze collega's in Puerto Lopez, Ecuador, ik zelf met en Panama hoed, fijn in de winkel gelaten, afscheid van Jos Bode en afscheid van Annemie Janssens)